Sprong in het water
Goethe wilde absoluut leren zwemmen. Hij geloofde dat hij in het water in harmonie met de natuur kon leven. Thomas Becks geniet in het water van de gewichtloosheid en dat is voor hem pure ontspanning.
De laatste editie van onze "Schon gehört?" ging over het onderwerp Verandering. De belangrijkste conclusie was dat wij veranderingen positief moeten beoordelen en accepteren om de eventuele kansen daarvan te kunnen herkennen en benutten. Trouwens verandering – Thomas heeft de afgelopen jaren ook veel veranderingen ervaren. Hij onderging een laryngectomie en heeft nu een andere plek in het zwembad. Niet meer zoals vroeger aan de rand van het zwembad, als maatschappelijk werker voor kinderen en adolescenten, maar nu springt hij gewoon in het koude water. De sprong in het koude water moet trouwens in overdrachtelijke zin worden uitgelegd.
Ruim tien jaar geleden onderging Thomas een laryngectomie. Tijdens zijn tweede revalidatie maakte hij voor het eerst kennis met de zogenaamde watertherapie voor mensen zonder strottenhoofd. Ondanks zijn tracheostoma weer te kunnen zwemmen, was voor hem eerst een irritante, maar toch wel interessante gedachte. Daarom luisterde hij graag naar de gebruiksinstructies voor het watertherapieapparaat en later volgde hij zeer gemotiveerd de opleiding tot watertherapeut, om ook andere patiënten te instrueren en voor dit type revalidatie te kunnen inspireren.
Wanneer de zwembaden geopend zijn, trekt Thomas ongeveer 20 baantjes en dat zelfs regelmatig. Voor hem heeft zwemmen meerdere voordelen. Hij concentreert zich bijvoorbeeld op de ademhaling en verbetert zo ook zijn ademspieren. In het algemeen sport hij veel: hij is veel met zijn fiets onderweg, gaat naar zijn fitnesscentrum of doet aan Nordic Walking op het platteland.
„Altijd aan de rand zwemmen; wanneer er iets gebeurt, kan ik mij daaraan vasthouden.“
Natuurlijk is Thomas zich ook bewust van de gevaren van zijn hobby. Gelukkig is er tot nu toe geen gevaarlijke situatie in het water ontstaan. Maar voorzichtigheid geldt ook voor in het water. Bijvoorbeeld bij kinderen die aan de rand van het zwembad spelen. Zijn advies: ga nooit alleen zwemmen en blijf altijd aan de rand van het zwembad, zodat je die snel kunt vastpakken als er iets gebeurt. Het is ook zinvol om met de badmeester of reddingsdienst te praten en daarbij te wijzen op de bijzondere situatie en daarmee gepaard gaande gevaren. Hij zelf gaat altijd samen met een vriend zwemmen. Van andere patiënten kent hij echter netelige situaties. Daarom zijn professionele gebruiksinstructies voor het speciale watertherapieapparaat (LARCHEL®) absoluut noodzakelijk om risico's tot een minimum te kunnen beperken.
Thomas Becks
Tien jaar geleden werd bij Thomas een laryngectomie uitgevoerd. Al direct na de operatie leerde hij tijdens de stemrevalidatie hoe hij met het shuntventiel moest omgaan. Zijn alledaagse leven resp. zijn veranderd leven leidt hij tot nu toe zo normaal als het kan. Een geheim recept is zijn passie voor sport, waardoor hij fit blijft.
Thomas Becks kent de firma Fahl al vele jaren en prijst de klantgerichte service bij elk contact, bijv. bij bijeenkomsten of evenementen van de vereniging van patiënten zonder strottenhoofd ("Kehlkopflosenverein"). Hartelijk dank voor het gezellige gesprek.
Wanneer Thomas geen baantjes trekt, knutselt hij graag in zijn garage. Waarbij „knutselen“ een understatement is. In zijn grote garage met hefbrug restaureert hij met passie oude mini's. Vroeger ging hij hij ook naar Oldtimer-evenementen. Tegenwoordig rijdt hij liever met zijn vrouw door het landschap en toont zijn restauratiekunsten op de weg. Hij rijdt dan naar Schotland resp. Engeland en dat zelfs regelmatig. En twee tot drie keer per jaar gaat hij op vakantie. Niet naar het noorden, maar naar het zuiden naar Oostenrijk.
„Wie kan de adem het langst inhouden?“
Bij twee verhalen uit zijn beroepsleven na de laryngectomie gingen zijn ogen schitteren. Zoals eerder aangegeven, was Thomas vroeger maatschappelijk werker voor kinderen en adolescenten. Als ik hem vraag of hij weleens negatieve ervaringen met zijn laryngectomie heeft gehad, zegt hij nee. In tegendeel, zijn protegés waren altijd zeer nieuwsgierig. En dus daagde hij hen graag uit om te zien wie de adem het langst kon inhouden. Thomas won dat elke keer. OK, misschien was het niet allemaal even eerlijk, want terwijl iedereen zijn mond en neus dicht hield (ook Thomas) merkte niemand dat hij via het tracheostoma ademde.
Het andere voorval onderstreept hoe men met een positieve instelling het leven gemakkelijker kan accepteren: Thomas had zijn handen vol en werd overladen met vragen van de kinderen voor wie hij zorgde. Hij kon de vragen echter niet beantwoorden omdat hij zijn HME zelf niet kon afsluiten. Een van de kinderen vroeg toen spontaan of hij erop moet drukken, waarna Thomas het juiste antwoord kon geven. Dat is nog eens geslaagde teamwerk!
