„Ja, ik wil" - bruiloft tijdens Corona

 

Bestendigheid is een deugd die vooral tijdens de Corona-pandemie eerder vreemd klinkt. Des te mooier is de diepe band tussen Anna-Birgit Gebhardt en Elvira Weigl uit het kleine plaatsje Garching an der Alz in Beieren.

Een toevallige kennismaking met Happy End. We weten echt niet wat de pastoor in gedachten had – misschien was hij een grote fan van Don Quijote of nam hij het volgende spreekwoord van Miguel de Cervantes te letterlijk op:

Alles waarop de liefde wacht, is de gelegenheid.

Want op een dag in augustus 2020 benutte hij deze gelegenheid voor de liefde, belde aan bij de woning van Birgit en Elvira en zei:
„Vandaag is de trouwdag.“
De beide dames waren daardoor volledig overdonderd en verrast. Ze hadden namelijk nog geen afspraak voor zegening gemaakt. Maar laten we bij het begin beginnen voordat we het over het huwelijk hebben.

Het begon allemaal in 2015, op een vrijdag, met een ontmoeting en een eerste blik. De ontmoetingsplaats was het opvanghuis Sonnenschein, een toevluchtsoord voor mensen met psychische problemen die in het dagelijks leven ondersteuning nodig hebben. Het was het eerste bezoek van Elvira. Ze werd in het opvanghuis rondgeleid en toen zagen Elvira en Birgit elkaar. Dat duurde slechts kort. Birgit vroeg onmiddellijk wie de nieuweling was, of het een nieuwe therapeute of een nieuwe bewoner was. Birgit was tevreden over het antwoord. De daaropvolgende maandag stond Elvira met gepakte koffers in het opvanghuis. Al snel veranderden de blikken in gesprekken en vriendschap in liefde.

Met 'Weinschorle' en pizza van het favoriete Italiaanse restaurant werd toen al na drie maanden de verloving gevierd. Maar een odyssee van ernstige aandoeningen inclusief gesprekken met artsen en ziekenhuisopnames liet niet lang op zich wachten en was voor beiden een geweldige uitdaging en test voor hun net begonnen relatie. Birgit die al een tracheotomie had ondergaan, ontwikkelde snel daarna grijze staar, die eerst niet werd opgemerkt. Elvira, de tot nu toe drijvende kracht in de relatie, stelde voor om naar een oogarts in München te gaan. Birgit werd geopereerd en kon daarna weer goed zien.

 

Nu was het tijd om een gezamenlijke woning te zoeken. Na vele gesprekken in het opvanghuis en met de verzorgers, een advertentie in het dagblad en slechts één reactie werd medio 2017 eindelijk een nieuwe woning gevonden en wel in Garching an der Alz. Een half jaar later kreeg Birgit opnieuw klachten,nu tijdens het slikken en pijn in de nek. Al snel werd duidelijk dat strottenhoofdkanker was. Maar dat was nog niet alles – eerst moest tijdens een noodoperatie in het ziekenhuis een aneurysma worden behandeld. Daarna werd ze met een helikopter naar het 140 km verder gelegen Regensburg vervoerd voor een professionele behandeling in het academisch ziekenhuis. De operatie duurde negen uur. In die tijd kon Elvira haar Birgit slechts zelden bezoeken, hoewel dagelijkse telefoongesprekken hielpen. En zo werd in die weken in het ziekbed de gezamenlijke wens nogmaals uitgesproken: „Wij willen trouwen.“

 

Dankzij de ondersteuning van Elvira tijdens de bestraling en de aansluitende revalidatie gaat het momenteel goed met Birgit. Samen kunnen ze het alledaagse leven met veel bravoure aan. En dus kon eindelijk met het plannen van het bruiloft für 2020 worden begonnen. Daarbij werden vele gesprekken gevoerd, onder andere met hun pastoor, die heel spontaan en zonder mededeling vooraf op 4 augustus 2020 plotseling voor de deur stond. Midden in de woonkamer zegende hij de dames, die tot op dat moment hard hadden moeten vechten voor hun gezamenlijk levenspad. Op 18 augustus 2020 vond het huwelijk in het stadhuis plaats. Vanwege de toenmalige situatie was geen feest mogelijk. Daarom hebben de pasgetrouwden in het café met z'n tweeën het glas geheven op hun huwelijk en lieten ze de samen beleefde jaren nog eens de revue passeren:

 

„We zijn gelukkig met elkaar. We zijn blij dat we elkaar hebben leren kennen. Dat was voorbeschikking. We moesten elkaar gewoon ontmoeten.“

Direct daarna volgden de wittebroodsweken. En zoals dat hoort, lieten 'kinderen' niet lang op zich wachten. Nu bestaat het gelukkige gezin ook uit twee witkop-valkparkieten genaamd Fipsi en Stupsi. Met z'n vieren wordt muziek gemaakt, want dat is een van de grote passies van het gelukkige paar. Birgit bespeelt Bongo-trommels, terwijl Elvira zingt. Overigens is Elvira een klassiek opgeleide zangeres. En wat zal de toekomst brengen? Voor de beide harmonieuze mensen is de grootste wens dat Birgit gezond blijft. Het volgende doel is een nieuwe woning in het dorpje Burghausen. Daar willen ze zich volledig blijven wijden aan hun muzikale passie in café's en tijdens festvals. Wij wensen hun beiden veel geluk en vooral gezondheid op hun gezamenlijke levenspad!